Ks. Kanonik Zygmunt Mularski był proboszczem parafii Bożego Ciała w Bieczu (1993-2001) i wicedziekanem bieckim. W czasie swojego urzędowania przeprowadził remonty zabytkowej Kolegiaty oraz renowację gotycko-renesansowej wieży – dzwonnicy, a także doprowadził do powołania w 2000 roku Fundacji na Rzecz Szpitala dla Ubogich im. św. Jadwigi Królowej, której celem stało się odrestaurowanie budynku szpitala.
Zygmunt Mularski urodził się 2 czerwca 1950 roku w Pstrągówce – wsi położonej w woj. podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Wiśniowa. Był synem Tomasza Mularskiego i Antoniny z domu Piękoś. W 1968 roku zdał egzamin dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Strzyżowie. Wkrótce wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie odbył studia filozoficzno-teologiczne. 15 czerwca 1974 roku otrzymał święcenia kapłańskie w parafii św. Antoniego Padewskiego (kościół i klasztor Ojców Franciszkanów) w Jaśle z rąk biskupa Stanisława Jakiela. Od lipca 1974 do czerwca 1976 roku ks. Zygmunt Mularski pełnił posługę wikariusza w Kamieniu. Kolejne dwa lata, do końca czerwca 1978 roku spędził w Domaradzu, a niespełna trzy miesiące (lipiec – wrzesień 1978) pracował w Gorzycach Tarnobrzeskich. Od września 1978 do czerwca 1980 roku miejscem jego posługi była parafia w Lesku, a od lipca 1980 do czerwca 1985 roku przebywał w parafii w Wielowsi – Tarnobrzeg.
W międzyczasie, w latach 1980-1983 ks. Zygmunt Mularski odbył studia specjalistyczne z katechetyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując stopień licencjata kościelnego. Przez trzy lata (lipiec 1985 – czerwiec 1988) był zastępcą ks. Feliksa Flejszara w posłudze kapelana Wojewódzkiego Szpitala nr 1 przy ulicy Szopena w Rzeszowie i rezydentem w parafii św. Trójcy w tym mieście. 1 lipca 1988 roku ks. Zygmunta Mularskiego mianowano pierwszym proboszczem nowo utworzonej parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Trzebusce. Po wybudowaniu świątyni w 1986 roku, wioska była przez dwa lata filialnym ośrodkiem religijnym należącym do Sokoła Małopolskiego. Dzięki staraniom duchownego urządzono cmentarz parafialny, a w latach 1989-1993 wybudowano nową plebanię. Kultywował również pamięć o losach żołnierzy Armii Krajowej na tym terenie. W połowie listopada 1944 roku likwidowano obóz koncentracyjny NKWD w Trzebusce, utworzony dla pojmanych żołnierzy AK, Narodowych Sił Zbrojnych, partyzantów, dezerterów sowieckich i cywilów. Przebywało w nim około 2,5 tys. osób. Część z nich wywieziono na Sybir, a od 200 do nawet 600 zamordowano strzałem w tył głowy w pobliskich lasach w Turzy, oddalonych o 3 km od obozu. Ks. Mularski czynnie uczestniczył w upamiętnianiu modlitewnym i patriotycznym tego „Małego Katynia”. W Trzebusce spędził około 5 lat, do 30 kwietnia 1993 roku.
1 maja 1993 roku ks. Zygmunt Mularski rozpoczął posługę proboszcza w parafii pw. Bożego Ciała w Bieczu, zastępując ks. Czesława Szewczyka. Jednocześnie został wicedziekanem dekanatu bieckiego. Było to dla niego spore wyzwanie z uwagi na historię naszego miasta i jego zabytkowej Kolegiaty. W wydanej w Rzeszowie w 2014 roku książce pt. „Czterdzieści lat minęło… W służbie Kościołowi 1974-2014” ks. Zygmunt Mularski tak m.in. pisał o okresie pracy w Bieczu: „Podczas proboszczowania w Kolegiacie Bożego Ciała w Bieczu troszczyłem się o wiekowe budowle i zabytki. Podjąłem wraz z Urzędem Konserwatorskim i parafianami renowację gotycko-renesansowej wieży – dzwonnicy.”
W latach 1993-1995 prowadzono prace konserwacyjne po części alabastrowego i po części marmurowego XVI-wiecznego pomnika Mikołaja Ligęzy. Został on odczyszczony, a brakujące elementy odtworzone. Dzięki staraniom ks. proboszcza Mularskiego, w latach 1996-2000 zakonserwowane zostały również trzy obrazy: znacznie zniszczony barokowy obraz z wyobrażeniem św. Sebastiana, obraz św. Walentego i obraz przedstawiający świętych Kryspinów, patronów szewców. W 1996 roku rozmontowano renesansowy ołtarz w kaplicy kromerowskiej. Początkowo prace konserwatorskie prowadzono na miejscu, ale później przeniesiono je do Krosna, gdzie zakonserwowane zostały ramy nastawy. W latach 1999-2005, a więc za czasów probostwa ks. Zygmunta Mularskiego, a także jego następcy, ks. Władysława Kreta, w dużym stopniu ze środków Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie przeprowadzono gruntowną konserwację trzech ołtarzy: późnorenesansowych Matki Boskiej Różańcowej i św. Anny oraz barokowego św. Michała Archanioła.
W okresie probostwa ks. Zygmunta Mularskiego priorytetową kwestią stał się remont podupadającej barokowej kopuły zwieńczającej gotycką dzwonnicę krytą gontem. W wyniku starań proboszcza i Rady Parafialnej doszło do spotkania z Konserwatorem Wojewódzkim w Krośnie, który w 1996 roku wyraził zgodę na renowację dzwonnicy. Pokrył koszty konserwacji renesansowego sgraffita, natomiast koszt remontu dachu poniosła parafia. Prace rozpoczęły się w sierpniu 1996 roku. Wymieniono znaczną część drewnianej konstrukcji kopuły, a następnie pokryto blachą miedzianą. Zgodę na jej użycie uzyskano po interwencji prof. Lecha Kalinowskiego i miejscowych historyków. Remont kopuły trwał do 24 października 1996 roku. Prowadzono również prace konserwatorskie przy sgrafficie na dzwonnicy. Dobrze zachowane sgraffito figuralne od wschodu zostało zakonserwowane w ten sposób, że zbito stare i wykonano nowe zbliżone do poprzedniego. Ponadto odbito tynki i nałożono nowe, a części ze śladami sgraffita zdjęto i oddano do Muzeum Regionalnego w Bieczu. Konserwowano także zewnętrzne ściany dzwonnicy, wykonano nowe schody i drzwi. Większość kosztów pokryły składki parafian. Prace konserwatorskie i remontowe zakończono w 2000 roku.
Szpital gotycki św. Ducha w Bieczu, ufundowany przez królową Jadwigę w 1395 roku, przez setki lat z uwagi na liczne dotacje był jednym z najlepiej uposażonych szpitali – przytułków w Polsce. Do dziś jest najstarszym zachowanym budynkiem szpitala w naszym kraju. Przetrwał wszystkie burze i zawirowania dziejowe. Do 1950 roku służył biednym. Następnie obiekt upaństwowiono, a przez jakiś czas mieścił się w nim internat dla chłopców z liceum. Uczniowie mieszkali tam i korzystali z kuchni i jadalni. Niestety, po 1980 roku, gdy młodzież przeniosła się do nowoczesnego internatu, budynek szpitala, zwany też „dziadownią”, zaczął popadać w ruinę. Próby remontów w latach 80-tych XX wieku, wstrzymane zmianami politycznymi i późniejsza dewastacja w latach 1991-1997 sprawiły, że zachowane zostały jedynie mury i dach. W 1996 roku władze miejskie uzyskały zgodę konserwatora generalnego na rozbiórkę budynku, który rzekomo zagrażał bezpieczeństwu. Z takimi planami nie zgodzili się ks. proboszcz Zygmunt Mularski, biskup rzeszowski Kazimierz Górny, lokalni historycy oraz mieszkańcy Biecza i Strzeszyna, którzy podjęli starania o uratowanie obiektu. W 1997 roku Caritas Diecezji Rzeszowskiej przejęła obiekt od władz samorządowych i wykupiła grunt. W kwietniu 1997 roku utworzono Oddział Caritas w Bieczu, którego dyrektorem został ks. Zygmunt Mularski. Trzy lata później powstała Fundacja na Rzecz Szpitala Ubogich im. św. Jadwigi Królowej w Bieczu, której celem stała się rewitalizacja niszczejącego budynku. Obiekt został zabezpieczony i bardzo powoli ze względy na brak funduszy prowadzony był remont konserwatorski. Ks. proboszcz Zygmunt Mularski interesował się tematem przywrócenia szpitalowi blasku, wkładał wiele troski i starań w działalność Fundacji. Zabrakło mu jednak czasu, ale jego wysiłki z oddaniem kontynuował kolejny proboszcz, ks. Władysław Kret, który został prezesem Fundacji w 2001 roku.
W czasie probostwa w Bieczu ks. Zygmunt Mularski pełnił również inne funkcje. W latach 1994-1998 był wykładowcą dla katechetów świeckich, a w latach 1994-1999 wykładowcą katechetyki i pedagogiki w Wyższym Seminarium Duchownym w Rzeszowie. Uczył religii w Szkole Podstawowej nr 2 im. Wacława Potockiego w Bieczu.
Ks. Zygmunt Mularski piastował urząd proboszcza parafii pw. Bożego Ciała w Bieczu do 17 sierpnia 2001 roku. Kolejnego dnia rozpoczął probostwo w parafii św. Wojciecha i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Trzebownisku. Zamienili się miejscami z tamtejszym dotychczasowym proboszczem, ks. Władysławem Kretem, który przybył do Biecza. Ks. Mularski kontynuował rozbudowę kościoła, rozpoczętą przez poprzednika. Nadzorował wykonanie elewacji świątyni, remont plebanii oraz budowę parkingu i kaplicy cmentarnej. Doprowadził do instalacji nowych organów i przygotował projekt malowania kościoła. Wielką troską otaczał młodzież, pomagał emerytowanemu ks. Henrykowi Piesowiczowi, którego darzył dużym szacunkiem.
Po ośmiu latach, 23 sierpnia 2009 roku ks. Zygmunt Mularski został przeniesiony na kolejne probostwo, tym razem do parafii św. Antoniego Padewskiego w Gwoźnicy Górnej. Podjął tam dzieło kompleksowej modernizacji kościoła i jego otoczenia. Był kapłanem gorliwym, a jego duszpasterska posługa wyrażana była m.in. w nabożeństwach, homiliach oraz szczególnej formacji młodzieży i katechizacji, czego dał wyraz także pracując w tamtejszej szkole jako katecheta. Ponadto pełnił wiele ważnych funkcji kościelnych. Od 1992 roku był m.in. diecezjalnym wizytatorem katechetycznym (w diecezji rzeszowskiej), a także doradcą metodycznym w kuratorium w Nowym Sączu i członkiem z wyboru Rady Kapłańskiej Diecezji Rzeszowskiej. Od 2018 roku był natomiast kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej w Strzyżowie. Za swoją posługę kościelną i społeczną, w 1986 roku został odznaczony przez władze kościelne godnością Expositorium Canonicale, a w 1991 roku otrzymał przywilej noszenia Rokiety i Mantoletu.
Ks. Zygmunt Mularski pracował jako proboszcz parafii św. Antoniego Padewskiego w Gwoźnicy Górnej do 16 sierpnia 2020 roku. Następnie przeszedł na emeryturę, ale ciągle mieszkał i posługiwał w tamtejszej parafii. Niestety, prawie cały pobyt w tej miejscowości, jak i czas emerytury, naznaczony był rozwojem nieuleczanej choroby. Ks. Mularski miał dobry kontakt z parafianami i duże poczucie humoru. Był czcicielem św. Antoniego. Stałą opieką otoczył go jego następca w parafii w Gwoźnicy Górnej, ks. Gabriel Tendelski.
Ks. Zygmunt Mularski zmarł 27 stycznia 2023 roku w Gwoźnicy Górnej w wieku niespełna 73 lat, w 49. roku kapłaństwa. Dwa dni później odbyła się Eksporta ciała zmarłego z udziałem Ordynariusza Diecezji Rzeszowskiej, ks. biskupa Jana Wątroby, 60 kapłanów i licznych parafian. 30 stycznia 2023 roku miały miejsce uroczystości pogrzebowe w kościele św. Antoniego Padewskiego w Gwoźnicy Górnej, którym przewodniczył biskup senior diecezji rzeszowskiej Kazimierz Górny, a homilię wygłosił ks. prałat Stanisław Potera, kolega zmarłego kapłana z seminarium. Eucharystię celebrowało 80 księży. W imieniu dekanatu ks. Mularskiego pożegnał ks. dziekan Artur Grzęda, a ks. proboszcz Gabriel Tendelski wyraził wdzięczność za jego posługę oraz wszystkim wiernym za przybycie. W ostatnim pożegnaniu licznie uczestniczyli parafianie z Biecza, Trzebuski, Wielowsi i Trzebownisk. Nastrój powagi wprowadziła orkiestra. Z kolei druhowie z jednostek OSP z Gwoźnicy Górnej i Gwoźnicy Dolnej przenieśli trumnę z ciałem ks. kanonika Zygmunta Mularskiego na miejscowy cmentarz parafialny. Spoczął on w grobie obok kaplicy.
Grzegorz Augustowski
Źródła: Ks. Stanisław Słowik „Służył Bogu i ludziom” – „Niedziela” (rzeszowska) – nr 8 (1299) – 19.02.2023
Tadeusz Ślawski „O renowacji i konserwacji zabytków w Bieczu”, Towarzystwo Kulturalne Biecza i Regionu im. bpa Marcina Kromera, Biecz 2006
Gabriela i Tadeusz Ślawscy „Biecz w dawnej grafice i fotografii”, Towarzystwo Kulturalne Biecza i Regionu im. bpa Marcina Kromera, Biecz 2004
Gabriela Ślawska „Związki z Bieczem Królowej Jadwigi” – Biecz 1997
https://trzebownisko.pl/FCK/CMENTARZ_PARAFIALNY_TRZEBOWNISKO.pdf
http://www.ospgwoznica.pl/pogrzeb-s-p-ks-kan-zygmunta-mularskiego/
Internet
