28 września minęła pierwsza rocznica śmierci ks. bp dr Jana Styrny – proboszcza parafii Bożego Ciała w Bieczu i dziekana dekanatu bieckiego (1982-1991), biskupa pomocniczego tarnowskiego (1991-2003), biskupa diecezjalnego elbląskiego (2003-2014), biskupa seniora (2014-2022), doktora teologii pastoralnej, delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. duszpasterstwa rolników (2001-2011), duszpasterza pracowników polskich w NRD (1978-1980), wykładowcy socjologii rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1980-1982) i katolickiej nauki społecznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie (1991-1997), odznaczonego pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jan Styrna urodził się 25 stycznia 1941 roku w Przyborowie – wsi położonej w woj. małopolskim, powiecie brzeskim, która przynależała wówczas do parafii św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa Męczennika w Szczepanowie. To właśnie w tamtejszym Sanktuarium został ochrzczony 9 lutego 1941 roku, a w kolejnych latach przyjął sakramenty komunii św. i bierzmowania. Pochodził z licznej rodziny rzemieślniczo-rolniczej. Był piątym z aż dziesięciorga dzieci Władysława Styrny (1911-1978) i Anny z domu Kotas (1912-2010), którzy zawarli związek małżeński 22 lutego 1933 roku. Ojciec był krawcem, zegarmistrzem i rolnikiem, a matka zajmowała się domem. Rodzina miała gospodarstwo, w którym dzieci od najmłodszych lat pomagały rodzicom, np. przy żarnach w czasie mielenia zboża na mąkę. Oprócz pracy istotne były nauka i wiara. Codziennie wieczorem rodzina Styrnów odmawiała modlitwę i bardzo często cząstkę Różańca. Kiedy jedna z sióstr Jana zachorowała, modlili się tak długo aż całkowicie wyzdrowiała. Do czasu elektryfikacji dzieci odrabiały prace domowe przy lampie naftowej. Jan został ministrantem i pokonywał z domu do kościoła w Szczepanowie około 3 km drogi. Najtrudniej było zimą, ale mimo to codziennie wytrwale służył do mszy św. o godzinie 6 rano. Był też czas na rozmowy i zabawy, np. grę w piłkę, a wieczorami wspólnie z rodzicami czytano książki.
W latach 1948-1955 Jan uczęszczał do szkoły podstawowej w Przyborowie. Dał się poznać jako bardzo dobry, solidny i sumienny uczeń, który lubił czytać. Mówiono o nim, że był wręcz „pożeraczem książek”, gdyż korzystał z aż czterech bibliotek. Od 1955 do 1959 roku kontynuował edukację w obecnym IV Liceum w Tarnowie – Mościcach. Zamieszkał wówczas u stryja we wsi Wokowice, żeby mieć bliżej do stacji kolejowej w Biadolinach, gdzie codziennie chodził pieszo, a stamtąd dojeżdżał do szkoły. Podobnie piechotą wracał również z Wokowic do domu rodzinnego w Przyborowie na każdą niedzielę. Po złożeniu egzaminu dojrzałości dostał się na Politechnikę Krakowską pomyślnie zdając egzaminy wstępne, ale swoją przyszłość związał z kapłaństwem. W pobożnej rodzinie Styrnów nie było to zaskakujące, gdyż jeden z jego braci – Stanisław (1933-2022) także został księdzem – salezjaninem, późniejszym nieformalnym kapelanem „Solidarności” w Pile, szykanowanym przez służby bezpieczeństwa PRL.
Jan Styrna wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, gdzie w latach 1959-1965 odbył studia filozoficzno-teologiczne. 28 stycznia 1965 roku przyjął święcenia diakonatu, a pół roku później, 27 czerwca 1965 roku otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie z rąk tamtejszego biskupa diecezjalnego Jerzego Ablewicza. Msza Św. prymicyjna nowego kapłana odbyła się w następną niedzielę, 4 lipca 1965 roku w jego rodzinnej parafii w Szczepanowie. Z kolei pierwszym miejscem posługi jako wikariusza stała się parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowym Wiśniczu, gdzie pracował duszpastersko w latach 1965-1967, a później parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krynicy Zdroju (1967-1971).
Ks. Jan Styrna podjął studia specjalistyczne w Instytucie Pastoralnym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL) w Lublinie. W 1971 roku otrzymał tytuł magistra z teologii, a dalszą naukę odbył w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego KUL. Uwieńczył ją uzyskaniem w 1975 roku doktoratu z teologii pastoralnej na podstawie dysertacji „Przemiany religijnej funkcji rodziny w środowisku wiejskim na przykładzie wybranych wsi powiatu tarnowskiego”, pod kierownictwem ks. prof. Władysława Piwowarskiego. Po ukończeniu studiów doktoranckich powrócił do macierzystej diecezji i znanej już sobie parafii w Krynicy Zdroju (1975-1977), a następnie pracował w parafii św. Mateusza w Mielcu (1977-1978), gdzie oprócz codziennej posługi katechizował młodzież tamtejszego Liceum Medycznego, a także Liceum Ogólnokształcącego i szkół podstawowych w Woli Mieleckiej. Prowadził grupy młodzieżowe w Woli Mieleckiej i Złotnikach, będąc zaangażowanym w tematykę duszpasterstwa rodzin.
W latach 1978-1980 podjął się kolejnego zadania na polecenie biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Tym razem został duszpasterzem pracowników polskich przedsiębiorstw w NRD w diecezji Berlin. Zamieszkał wówczas w Berlinie Wschodnim. W czasie weekendów przemierzał samochodem setki kilometrów, żeby dotrzeć do miejsc, w których znajdowały się skupiska pracujących robotników. Realizował ważne zadania ekumeniczne. Organizował niedzielne msze św. korzystając z kościołów katolickich i ewangelickich. Zawarł w tym czasie nowe przyjaźnie wśród pastorów. Po powrocie do Polski, w latach 1980-1982 był wykładowcą socjologii rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie objął stanowisko adiunkta.
Dla ks. Jana Styrny najważniejsze było jednak zamiłowanie duszpasterskie. Na własną prośbę powrócił do diecezji tarnowskiej, a decyzją jej biskupa został skierowany do Biecza. 23 czerwca 1982 roku mianowano go proboszczem tutejszej parafii pw. Bożego Ciała, a wkrótce również dziekanem dekanatu bieckiego. Dotychczasowy proboszcz, 77-letni ks. prałat Stanisław Pękala (pełniący funkcję od 1958 roku) odszedł z uwagi na osiągnięcie wieku emerytalnego. Wciąż jednak przebywał w naszym mieście mieszkając na plebanii jako rezydent – emeryt. Ks. Styrna osobiście otoczył schorowanego duchownego troskliwą opieką aż do jego śmierci w 1987 roku.
Nowy proboszcz mocno zaangażował się w prace konserwatorskie i modernizacyjne w świątyni i wokół niej. Kontynuował szereg remontów zapoczątkowanych przez poprzednika. Przede wszystkim dokończył wielkie dzieło konserwacji renesansowego ołtarza głównego, rozpoczęte w 1979 roku. Po zakończonych pracach jego odbioru, jak również włoskiego obrazu „Zdjęcie z krzyża” z połowy XVI wieku, zwanego „Opłakiwaniem”, dokonano 26 września 1983 roku. Remont objął także późnorenesansowe stalle. 9 października 1983 roku podczas bardzo uroczystego nabożeństwa biskup tarnowski Jerzy Ablewicz dokonał ponownego poświęcenia ołtarza. W latach 1983-1986 przeprowadzono gruntowną konserwację renesansowego ołtarza św. Stanisława Biskupa Męczennika. Zajęto się także barokowym ołtarzykiem Drzewo Jessego. W 1985 roku oczyszczono tetmajerowską polichromię sklepienia i ścian prezbiterium. Ściany w dalszych partiach i piękny gotycki portal pomalowano farbą olejną. Dzięki wysiłkom proboszcza przeprowadzono konserwację gotycko-renesansowego świecznika z brązu i na jego wzór odlano cztery świeczniki do naw bocznych. Konserwowano barokowy fotel i stołki oraz barokową kopułę nakrywającą gotycką chrzcielnicę. W 1985 roku wykonano elektryczną instalację grzewczą całego kościoła, co wiązało się z dużymi pracami w podziemiach świątyni. Rok później poddano konserwacji trzy epitafia mieszczańskie z XVII wieku i gotyckie stalle pod chórem. W latach 1986-1988 zostały wykonane ławy dębowe do nawy głównej wg projektu architekta Wacława Rybotyckiego. W 1988 roku dokonano wymiany konstrukcji więźby dachowej nad oratorium i pokrycia tej części dachu nową blachą miedzianą. Wykonano także naprawę całego pokrycia dachu nad prezbiterium. W latach 1988-1989 przeprowadzono gruntowną konserwację XIX-wiecznego kościółka pw. św. Piotra na cmentarzu komunalnym w Bieczu. Obiekt odwodniono, dach pokryto nową blachą, zbito stare tynki i otynkowano całość. Ufundowano tablice z brązu zmarłym proboszczom pochowanym pod cmentarnym kościółkiem, czyli ks. Bogumiłowi Stawarzowi i ks. Stanisławowi Pękali. Tablice wmurowano w zewnętrzną ścianę kościółka św. Piotra. W 1989 roku zbudowano nowe, wygodne schody do kościoła od zachodu wzdłuż fundamentów barbakanu w miejsce stromej ścieżki. W wyniku starań ks. proboszcza Styrny i władz miejskich naprawiono mur oporowy wokół świątyni i obłożono go płytami z piaskowca. Zbudowano nowe schody do kościoła od strony południowej. W latach 1987-1989 przeprowadzono konserwację portretu biskupa Marcina Kromera. W 1989 roku dzięki inicjatywie ks. proboszcza wykonano tablicę poświęconą tej wybitnej postaci w 400. rocznicę śmierci, którą wmurowano w ścianę działową Kaplicy Kromerów. W 1990 roku przeprowadzono remont renesansowej bramy kościelnej, w czasie którego okazało się, że jej zwieńczenie jest zupełnie inne. W uzgodnieniu z konserwatorem przywrócono bramie poprzedni wygląd. Wówczas okazało się, że bramka obok prowadząca na dziedziniec plebański jest starsza od renesansowej. Była to brama gotycka, do której dobudowano bramę renesansową. W 1990 roku oddano do konserwacji późnorenesansową ambonę, którą po rozmontowaniu wywieziono do pracowni konserwatorskiej w Nowym Sączu. Konserwację zakończono w kolejnym roku. Ponadto za probostwa ks. Jana Styrny gruntownie wyremontowano plebanię. Budynek odwodniono, skanalizowano, pomalowano dach, wykopano studnię głębinową.
Smutnym, ale ważnym wydarzeniem z czasów probostwa ks. Jana Styrny w parafii Bożego Ciała w Bieczu była szokująca kradzież wspomnianego już wcześniej niezwykle wartościowego włoskiego obrazu „Zdjęcie z krzyża” o dużych rozmiarach (298x177cm). Stało się to w nocy z 4 na 5 sierpnia 1987 roku. Złodzieje dokonali wcześniej rozpoznania, a do kościoła włamali się przez nadświetle nad bocznymi drzwiami. Ukradli to drogocenne dzieło, pomimo ochronnej kasety i wydawałoby się dobrych zabezpieczeń. Obraz został wycięty z ram nożem, a z górnej i dolnej partii wyszarpany. Przestępcy brutalnie wydarli go z ołtarza. Planowali nawet spalić ołtarz w celu zatarcia śladów, ale nie zabrali ze sobą kanistra z benzyną, a rabunek i tak zajął im więcej czasu niż planowali. Naturalnie pierwszy o kradzieży dowiedział się kościelny, pan Ignacy Róg, który przyszedł po 6 rano przygotować kościół do nabożeństwa. Zastał opuszczoną osłonę i pustą ramę w miejscu malowidła. Od razu powiadomił on proboszcza Styrnę, a ten bezzwłocznie skontaktował się z organami ścigania. Do czasu przybycia ekip dochodzeniowo-śledczych świątynia była niedostępna dla wiernych. Dzięki działaniom proboszcza udało się zabezpieczyć i udokumentować wiele śladów, które później okazały się bardzo przydatne w dochodzeniu. To postawa jak najbardziej naturalna, ale w praktyce w podobnych przypadkach kradzieży w świątyniach nie zawsze tak bywało. Sprawa została nagłośniona przez ogólnopolskie media. Tego samego dnia wiadomość przekazano w „Teleexpressie” i wieczornym „Dzienniku Telewizyjnym” o 19:30. Podano dokładny opis skradzionego obrazu z bogatą ilustracją filmową. Pokazano zbliżenia dzieła i poszczególnych postaci. Było to niezwykle ważne, bo obraz stał się ogólnie znany. Za Polską Agencją Prasową informację podały również wieczorne dzienniki w niemal wszystkich krajach na świecie. W kościołach odbywały się modlitwy o odzyskanie obrazu. To smutne wydarzenie sprawiło, że o Bieczu zrobiło się głośno. Do miasta przyjeżdżały wycieczki, pojawili się liczni dziennikarze, o kradzieży pisano na łamach różnorodnej prasy. Przez kilka dni o godzinie 12:00 organizowano w naszym mieście konferencje prasowe. Milicja Obywatelska bardzo poważnie i energicznie przystąpiła do śledztwa. Ujęto czterech sprawców (małżeństwo z Katowic i dwóch mężczyzn pochodzących z okolic Biecza), których później skazano na kilkuletnie wyroki pozbawienia wolności. Obraz odnaleziono pod stertą słomy (która wkrótce miała iść na przemiał) w stodole w pobliskim Krygu. Było to zaledwie po 11 dniach od kradzieży, 15 sierpnia 1987 roku. Dzieło zostało poważnie uszkodzone w czasie wycinania i wydzierania z ołtarza (szczególnie na jego obrzeżach). Ponadto przy przewożeniu przez złodziei z miejsca na miejsce i niewłaściwym przechowywaniu nastąpiło wykruszenie farby na wielu fragmentach. Po długich perypetiach i odmowie Muzeum Narodowego w Krakowie, konserwacji obrazu podjął się pan Ryszard Bielecki, konserwator warszawski. „Zdjęcie z krzyża” powróciło do kościoła Bożego Ciała w Bieczu w asyście samochodów milicyjnych 20 grudnia 1988 roku, rok i cztery miesiące od zuchwałej kradzieży. W śledztwie okazało się, że obraz miał zostać sprzedany handlarzowi z Austrii, ale ten wystraszył się medialnego szumu i ostatecznie zrezygnował z zakupu.
Ks. proboszcz Jan Styrna uczył dzieci religii i przygotowywał do sakramentów św. w salce katechetycznej, a po powrocie przedmiotu do szkół także w Szkole Podstawowej nr 2 w Bieczu. W 1989 roku założył w Bieczu Grupę Misyjną. Zapamiętany został jako dobry duszpasterz i spowiednik, przyjazny parafianom, dzieciom i młodzieży. W czasie posługi w naszym mieście, w latach 1984–1989 ks. Jan Styrna był jednocześnie członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Ogólnego.
22 czerwca 1991 roku, po 9-letnim okresie sprawowania urzędu proboszcza w parafii Bożego Ciała w Bieczu, papież Jan Paweł II mianował ks. Jana Styrnę biskupem pomocniczym w Tarnowie oraz biskupem tytularnym Aquipendium. W jego miejsce proboszczem w Bieczu został ks. Leszek Dudziak. Ks. Jan Styrna jako swoje zawołanie biskupie przyjął słowa: „In Nomine Domini” („W imię Pana”). W biskupim herbie umieścił natomiast tablice Bożych przykazań, na których opiera się Chrystusowy krzyż. Święcenia biskupie przyjął 28 lipca 1991 roku w bazylice katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie. Jego głównym konsekratorem był ówczesny biskup diecezjalny tarnowski Józef Życiński, a współkonsekratorami biskup diecezjalny przemyski, abp Ignacy Tokarczuk oraz emerytowany biskup pomocniczy tarnowski Piotr Bednarczyk. Pełniąc tę funkcję mógł wówczas poznać jeszcze bardziej parafie, kościoły, zwyczaje i pobożność ludu tarnowskiego.
W 1991 roku biskupa Jana Styrnę ustanowiono także wikariuszem generalnym diecezji tarnowskiej. Sprawował pieczę nad różnymi dziedzinami życia diecezji, zwłaszcza w tematyce pastoralnej. Został wiceprzewodniczącym Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego. W jego kompetencjach znalazło się kierowanie duszpasterstwem zawodowym i specjalistycznym, czuwanie nad działaniami Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej oraz sprawami personalnymi księży wikariuszy. Był ponadto przewodniczącym Komisji Kaznodziejskiej, należał do diecezjalnej rady kapłańskiej, a także przewodniczył Komisji II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego w diecezji tarnowskiej. Z wielkim oddaniem zajmował się formacją świeckich katechetów. Mimo tylu obowiązków nie porzucił pracy dydaktycznej, gdyż w 1991 został wykładowcą katolickiej nauki społecznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Pracował tam do 1997 roku.
Warto podkreślić, że gorliwą i oddaną posługę biskupa Jana Styrny dostrzeżono i doceniono nie tylko na forum diecezjalnym. W 1997 roku z ramienia Konferencji Episkopatu Polski (KEP) został członkiem Komisji Misyjnej, natomiast od czerwca 2001 roku (przez okres dziesięciu lat) pełnił odpowiedzialną funkcję Krajowego Duszpasterza Rolników (jako delegat KEP). Zastąpił na tym stanowisku biskupa Romana Andrzejewskiego z Włocławka, który zrezygnował ze względów zdrowotnych. Współorganizował dożynki krajowe na Jasnej Górze, a także głosił rekolekcje radiowe dla rolników. Ponadto był członkiem Komisji Rewizyjnej i Rady Ekonomicznej oraz wszedł w skład Komisji Rewizyjnej Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”.
2 sierpnia 2003 roku decyzją papieża Jana Pawła II biskup Jan Styrna został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego (ordynariusza) diecezji elbląskiej. Jego ingres do katedry w Elblągu odbył się 23 sierpnia 2003 roku. Nie była to łatwa diecezja do zarządzania z powodu różnych emocji, napięć i niepokojów. Nowy pasterz stopniowo poznawał specyfikę pracy na tym terenie, a także duchowieństwo elbląskie, jego mentalność, zwyczaje i problemy. Tamtejsze wsie były inne niż te, które dobrze znał z diecezji tarnowskiej. Panowało bezrobocie i bieda oraz duża emigracja zarobkowa młodych ludzi. Po krótkim czasie nawiązał dobre relacje w środowisku i wśród parafian diecezji elbląskiej.
1 września 2004 roku dzięki staraniom biskupa Jana Styrny Zakon Pijarów został sprowadzony do Elbląga i rozpoczął swoją służbę na rzecz diecezji. Pijarzy utworzyli tam Zespół Szkół Zakonu Pijarów: Publiczną Szkołę Podstawową i Publiczne Liceum Ogólnokształcące. Zgodnie z życzeniem duchownego patronem placówki został św. Mikołaj. 6 grudnia 2014 roku biskup Styrna został uhonorowany Dyplomem Konfraterni (Współbraterstwa) przez o. Pedro Aguardo, Generała Zakonu Pijarów. Jest to najwyższy sposób uznania wobec świeckich współpracowników, jak również duchownych nienależących do Zakonu. W 2013 roku biskup Styrna ustanowił sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy kościele redemptorystów Matki Boskiej Królowej Polski w Elblągu.
W październiku 2013 roku ze względu na stan zdrowia biskup Jan Styrna złożył rezygnację ze sprawowanego urzędu biskupa elbląskiego, którą papież Franciszek przyjął 10 maja 2014 roku. Do czasu objęcia diecezji przez jego następcę, biskupa Jacka Jezierskiego, które nastąpiło 28 maja 2014 roku, wciąż pełnił jednak funkcję administratora apostolskiego diecezji elbląskiej.
Od tego momentu biskup senior Jan Styrna rezydował w Elblągu. Pozostawał kapłanem pełnym wiary i pobożności. Modlił się z brewiarzem w ręku odmawiając liturgię godzin i różaniec. Czynił to często w czasie wędrówek polami i łąkami, spacerów wokół Elbląga, przez Wysoczyznę Elbląską, po Mierzei Wiślanej, czy wokół Jeziora Drużno. Ten gorliwy duszpasterz nawet po przejściu na emeryturę starał się pomagać w miarę swoich możliwości. Przede wszystkim systematycznie i przez trzy godziny dziennie spowiadał w elbląskiej katedrze, gdyż konfesjonał zawsze stawał się pierwszym miejscem jego ewangelizacji. Był człowiekiem pogodnym, uśmiechniętym, który jak sam podkreślał, odmawiał czwartą tajemnicę różańca ofiarując ją wszystkim ludziom, którzy otaczali go życzliwością.
Pracując w diecezjach tarnowskiej i elbląskiej systematycznie powracał w rodzinne strony do Szczepanowa. Gdy tylko mógł pomagał bliskim w pracach w polu biorąc do ręki kosę. Na plebanii miał swoje mieszkanie, w którym regularnie przebywał w czasie urlopu. Przyjeżdżał tam m.in. na wakacje i ferie. Razem ze swoim rodzeństwem opiekował się sędziwą mamą, która mieszkała w rodzinnym domu w Przyborowie. Odpoczywał tam, modlił się, sprawował msze święte, uczestniczył w różnych nabożeństwach, wygłaszał homilie i często spowiadał. Każdego roku bierzmował młodzież z całego dekanatu. Zwykle rozpoczynał majowy tygodniowy odpust ku czci św. Stanisława w szczepanowskim Sanktuarium. Przez całe lata był on czcicielem i propagatorem kultu tego Biskupa Męczennika, jednego z głównych patronów Polski. W maju 1978 roku, z okazji uroczystości 900–lecia śmierci św. Stanisława w Szczepanowie, którym przewodniczył kardynał Karol Wojtyła, ks. Jan Styrna w imieniu księży i zakonników pochodzących z tej ziemi ofiarował votum dziękczynne – monstrancję w kształcie dębu, pod którym miał urodzić się św. Stanisław. Uczestniczył także m.in. w obchodach 750-lecia kanonizacji św. Stanisława, które miały miejsce 10 maja 2003 roku w Szczepanowie, a przewodniczył im kardynał Joseph Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI. Biskup Styrna zabrał do Elbląga relikwiarz z relikwiami świętego, gdyż jak twierdził – brakowałoby mu tego, gdyby nie miał go u siebie. Był rzecznikiem Panteonu Świętych i Błogosławionych oraz procesji, które odbywały się w Szczepanowie. W tym miejscu świętował również 50. rocznicę święceń kapłańskich (2015) i 25. rocznicę sakry biskupiej (2016). W listopadzie 2015 roku przybył natomiast na uroczystość z okazji 125-lecia szkoły podstawowej w Przyborowie, w czasie której wspominał swoje pierwsze lata edukacji. Drugą ważną postacią w życiu biskupa Styrny była błogosławiona Karolina Kózkówna. Trwałym śladem więzi z kościołem tarnowskim było urządzenie przez niego w elbląskiej katedrze kaplicy poświęconej tej polskiej męczennicy. Po raz ostatni biskup Styrna pojawił się w Szczepanowie w 2019 roku, jeszcze przed poważnymi problemami zdrowotnymi.
Nie zapominał także o naszym rodzinnym mieście, gdzie przez 9 lat pełnił funkcję proboszcza. Starał się w miarę możliwości powracać gościnnie do Biecza i okolic z racji dożynek, odpustów i innych uroczystości. Gdy we wrześniu 2019 roku obchodzono jubileusz 30-lecia działalności bieckiej Grupy Misyjnej, mszy św. dziękczynnej przewodniczył i homilię wygłosił jej założyciel, biskup Jan Styrna.
W 2022 roku postępująca choroba nowotworowa znacznie uszczupliła jego siły. W lipcu nie był już w stanie czytać Księgi Psalmów. Pod koniec sierpnia trafił do Szpitala Miejskiego im. św. Jana Pawła II w Elblągu, gdzie znalazł fachową i życzliwą opiekę. Ks. biskup Jan Styrna zmarł tam 28 września 2022 roku w godzinach popołudniowych w wieku 81 lat. Po jego śmierci elbląscy parafianie ustroili konfesjonał w którym spowiadał kwiatami. Kapłan został pośmiertnie uhonorowany przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczenie przyznano mu „za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej i w działalności społecznej, a szczególnie na rzecz polskich rolników”. Krzyż przekazano na ręce siostry biskupa Zofii.
Pogrzeb odbył się 3 października 2022 w katedrze św. Mikołaja w Elblągu. O godzinie 12:00 mszy św. przewodniczył kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski. Obecnych było 16 biskupów, a biskup elbląski Jacek Jezierski wygłosił homilię. W koncelebrze uczestniczyło ok. 150 księży z różnych diecezji. W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele świata polityki, nauki, wojska, służb mundurowych i związków zawodowych. Poczty sztandarowe zostały wystawione przez szkoły katolickie i organizacje kombatanckie. Obecne były także osoby życia konsekrowanego z Prowincji Tarnowskiej Sióstr Józefitek i Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów. Obydwa instytuty zostały sprowadzone do Elbląga przez biskupa Jana Styrnę w czasie gdy zarządzał diecezją. Eucharystię uświetnił występ chóru oraz zespołu instrumentalnego Capella Sancti Nicolai pod dyrekcją ks. dr. Piotra Towarka. Na zakończenie odczytano list sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej, kard. Pietro Parolina, zawierający kondolencje od papieża Franciszka. Wśród osób, które wygłosiły mowę pożegnalną był m.in. Mirosław Wędrychowicz, Burmistrz Biecza. Na uroczystości pogrzebowe byłego proboszcza zorganizowany został transport delegacji wiernych również i z naszego miasta. W dniu pogrzebu odprawiono w Bieczu mszę św. w intencji zmarłego. Ciało biskupa Jana Styrny zostało złożone w krypcie biskupów w katedrze św. Mikołaja w Elblągu.
13 maja 2023 roku w Szczepanowie podczas głównych uroczystości odpustowych odbyło się otwarcie Izby Pamięci poświęconej biskupowi Janowi Styrnie. Znajduje się ona w budynku przed wejściem do Panteonu Świętych i Błogosławionych w sanktuarium św. Stanisława Biskupa Męczennika. Odsłonięto również tablicę pamiątkową, która została ufundowana przez duszpasterzy i rodaków. Izbę Pamięci otworzył kardynał Gerhard Ludwig Müller, a w uroczystości wzięli udział hierarchowie kościelni i licznie zgromadzeni wierni. W poszczególnych gablotach zebrane są różne pamiątki po zmarłym kapłanie, m.in. szaty liturgiczne, szaty osobiste, różańce, fotografie, dokumenty, listy gratulacyjne, medale i inne odznaczenia.
Grzegorz Augustowski
Zdjęcia z okresu bieckiego dzięki uprzejmości mieszkańców Biecza
Źródła: Tadeusz Ślawski „O renowacji i konserwacji zabytków
w Bieczu”, Towarzystwo Kulturalne Biecza i Regionu
im. bpa Marcina Kromera, Biecz 2006
Towarzystwo Kulturalne Biecza i Regionu im. bpa Marcina Kromera „Obraz włoski Opłakiwanie z XVI wieku w kościele parafialnym
w Bieczu” – Biecz 1998
Tadeusz Ślawski „Strzeszyn. Zarys monograficzny” – Biecz 2003
Marta Bartuś „50 lat Muzeum w Bieczu 1953-2003” –
Muzeum Regionalne w Bieczu, 2003
Gabriela i Tadeusz Ślawscy „Biecz w dawnej grafice i fotografii”, Towarzystwo Kulturalne Biecza i Regionu im. bpa Marcina Kromera, Biecz 2004
http://fara.biecz.pl/
https://old.bazylikaszczepanow.pl
https://diecezja.elblag.pl
https://tarnow.gosc.pl/doc/7864420.Pasterz-jak-dab
https://brzesko.ws/DesktopModules/Articles/ArticlesView.aspx?tabID=0&ItemID=12303&mid=10640
http://cennebezcenne.pl/wp-content/uploads/2018/01/CBU_2007_3-s-12-13-ogrodzki.pdf
Internet
